ΤΙΤΛΟΣ

Η οικονομική και χρηματοοικονομική κρίση συντάραξε τον κόσμο το 2007 και 2008, αλλά δεν φαίνεται να κλόνισε την κυριαρχία ενός τρόπου σκέψης ο οποίος διέπει και προσανατολίζει την οικονομική πολιτική που ασκείται τα τελευταία τριάντα χρόνια. Τα θεμέλια της χρηματοοικονομικής εξουσίας δεν αμφισβητήθηκαν. Αντιθέτως, τα ευρωπαϊκά κράτη, υπό την πίεση διεθνών οργανισμών και οίκων αξιολόγησης (Credit Rating Agencies, CRA), εφαρμόζουν με ανανεωμένο ζήλο προγράμματα μεταρρυθμίσεων και δομικών αναπροσαρμογών που, αποδεδειγμένα στο παρελθόν, επέτειναν την αστάθεια και τις ανισότητες. Έτσι, θα επιδεινώσουν την ευρωπαϊκή κρίση.

Μας ανησυχεί αυτή η διαπίστωση. Και θέλουμε να δημοσιοποιήσουμε τις απόψεις πολλών οικονομολόγων, που προέρχονται από ποικίλους θεωρητικούς ορίζοντες, και οι οποίοι αρνούνται να υποταχθούν στην κυριαρχία της νεοφιλελεύθερης ορθοδοξίας και κρίνουν απαραίτητη την αλλαγή του πολιτικοοικονομικού παραδείγματος στην Ευρώπη.

Η νεοφιλελεύθερη θεωρία, που βασίζεται στη σαθρή, σήμερα, υπόθεση της αποτελεσματικότητας των αγορών, πρέπει να εγκαταλειφθεί. Πρέπει να διερευνήσουμε τη δυνατότητα ύπαρξης εναλλακτικών και συγκεκριμένων προτάσεων και πολιτικών, που θα συγκρατούν την εξουσία των χρηματοοικονομικών αγορών και θα συμβάλλουν στην εναρμόνιση των ευρωπαϊκών οικονομικών και κοινωνικών συστημάτων. Τούτο προϋποθέτει την κοινή χρήση σημαντικών δημοσίων πόρων που θα προκύπτουν από μια ευρωπαϊκή φορολογική πολιτική ανακατανομής του πλούτου. Πρέπει επίσης να απελευθερωθούν τα κράτη από την πίεση των χρηματοοικονομικών αγορών. Μόνο έτσι μπορούμε να ελπίζουμε ότι το πρόταγμα της ευρωπαϊκής οικοδόμησης θα ανακτήσει τη λαϊκή και δημοκρατική νομιμοποίηση που σήμερα απουσιάζει.