ΤΙΤΛΟΣ

Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Ποιητή "Γιάννης Βαρβέρης" - Εταιρεία Συγγραφέων 2015

Τη λέγαν Μίλλυ
Και ζούσε μέσα σε ένα αεροπλάνο
Πολλά χρόνια
Μισή φλαμίνγκο μισή άνθρωπος
Ροζ από την κορφή ως τα νύχια
Τραγούδια δεν ήξερε άλλα
Εκτός από τον αέρα
Πότε από εδώ πότε από εκεί
Κανέναν λένε δεν αγάπησε
Εκτός από τα σύννεφα
Κοιτούσε τον κόσμο από ψηλά
Τι έκσταση
Να νιώθεις τα χιλιόμετρα
Ποτέ της δεν φοβήθηκε
Τον ουρανό
Κι όλο ήταν πάνω στις σκεπές
Τις λίγες μέρες που στον κόσμο κατοικούσε
Μικρές σταγόνες ξεχείλιζαν τις τσέπες της
Και έσταζαν πάνω στα όνειρά μας
Οι φτέρνες της χάιδευαν τα μαλλιά μας
Τη λέγαν Μίλλυ
και ίσως δεν την είδαμε ποτέ
Κι ας περπατούσε πάνω απ' τα κεφάλια μας.
Είμαι μελό
Ρομαντική και ηλίθια
Κάθομαι εδώ
Γιατί δεν έχω τι να κάνω
Σέβομαι τη φτώχεια
Την αμορφωσιά
Και τους λεβέντες
Όταν δεν έχω κάτι να πιω
Ανοίγω τη βρύση και ξεχνιέμαι
Με λένε εύκολη
Γιατί το βράδυ φοβάμαι να κοιμάμαι μόνη
Και τα πρωινά μού τρώει ο ήλιος τη γλώσσα
Ένα καναρίνι απέναντι
Είναι μόνο
Στο κίτρινο κλουβί του
Το ζηλεύω
Η κυρία από το κάτω διαμέρισμα δεν θα 'ρθει ποτέ
να με μαλώσει
Ακούω πόρτες και τινάζομαι
Το τηλέφωνό μου έχει να χτυπήσει δέκα αιώνες
Άναψα το καλοριφέρ
Έτσι νομίζω πως οι τοίχοι μιλούν τα βράδια
Ο υπολογιστής είναι μια μαλακία ανακάλυψη
Είναι για να βλέπω πώς ζούνε οι άλλοι και να μαθαίνω
Το καλοκαίρι δεν θα πάω διακοπές
Και σε όλες τις αργίες θα γλεντάω ουρλιάζοντας
Ο χειμώνας είναι για τους νεκρούς
η άνοιξη για τους περαστικούς
Το Πάσχα εύχομαι να αναστηθώ.