ΤΙΤΛΟΣ

Κοιτάζω τον ουρανό και τα σύννεφα και τα φώτα
των ανθρώπων πέρα εκεί, τόσο απρόσιτοι
πάντοτε σε μένα. Και δεν ξέρω ποιον θέλω
να αγαπήσω τώρα πια, αν όχι το πόνο μου


Ειλικρινής, αλλά διεστραμμένος, έξυπνος και πρωτόγονος, ερωτευμένος με τον εαυτό του και τον κόσμο, ο Sandro Penna (1906-1977) γεννήθηκε στην Περούτζια αλλά έζησε στη Ρώμη. Διπλωματούχος λογιστής και μεγάλος τεμπέλης ο Πένα αποτελεί το ιδανικό του "απόλυτου" ποιητή, που πάσχει από νευρώσεις, είναι υποχόνδριος και καταφέρνει να επιβιώσει με την πολύτιμη υποστήριξη καλλιτεχνών και φίλων του. Όλη η πρωτοτυπία ενός ποιητή, ο οποίος μεταγράφει άμεσα την εμπειρία, μειώνοντας σε λίγους απρόσβλητους ήχους ένα λογοτεχνικό πληκτρολόγιο από θαυματουργούς συνδυασμούς. Στους στίχους του υπάρχει η φυσικότητα, η χάρη, η επιθυμία, η ποικιλομορφία, το ακαριαίο. Με την ανάγνωση αυτών των μικρών ποιημάτων θα παρατηρήσετε ότι κάθε στίχος φαίνεται να έρχεται σε σας, όπως τα χάδια που εξαφανίζονται στη συνέχεια, μόλις γυρίσουμε σελίδα. Και είναι όλα μια διαδοχή παρουσίας και απουσίας σαν να βγαίνουν από το καπέλο ενός ταχυδακτυλουργού. Μια μαγεία που μας αφήνει με ανοιχτό στόμα.