ΤΙΤΛΟΣ

Οι άγνωστοι αφανείς ήρωες των χωριών του κάμπου και της ορεινή περιοχής που προσπαθούν να επιβιώσουν αντέχοντας την πείνα, την εξαθλίωση, τον εξευτελισμό και τη βία της τρίτης βουλγαρικής κατοχής στη Θράκη (1941-43), επί σκηνής.

Πτυχές της εμπειρίας του μέσου ανθρώπου, άγνωστες καθημερινές στιγμές μέσα απ’ τα μάτια των απλών ανθρώπων της αγροτικής κυρίως περιοχής της Ξάνθης, μαρτυρίες γεγονότων όπως τα βίωσαν και όπως πέρασαν από γενιά σε γενιά, μαρτυρίες που δεν έχουν λεχθεί, αποσιωπήθηκαν ή χάθηκαν στη ροή του χρόνου.


Λέω πως η σκέψη μπορεί να μεταβάλλει τις εικόνες απ’ το παρελθόν. Να μετατρέψει την αλήθεια σε όνειρο, σ’ αυτό που θέλουμε ή δεν θέλουμε και να την απωθήσει ή να την εξαφανίσει. Αλλά και την ίδια τη στιγμή του γεγονότος να τη χωρίσει, να τη σπάσει στα δυο. Σ’ αυτό που συμβαίνει και σ’ αυτό που δεν συμβαίνει. Να πλάσει δυο στιγμές παράλληλες μέσα στον ίδιο χρόνο.

Αυτή η αυταπάτη εξαφάνιζε χρόνια την πραγματικότητα εκείνου του γεγονότος. Έκρυβε από το διεσταλμένο κουκούτσι των ματιών του Παναγή τον τρόμο και το άδικο.

Η αυταπάτη, αυτή η άμυνα. Μια επιβίωση είναι για μας που κουβαλάμε τη στιγμή την άδικη.


Τα κείμενα, μέσα απ’ τη λογοτεχνική αφηγηματική τους πλαισίωση, επιχειρούν να καλύψουν ένα σημαντικό κενό στην προφορική ιστορία της Θράκης, να ευαισθητοποιήσουν τον αναγνώστη στα γεγονότα της βίας και τις τακτικές του πολέμου, αλλά και να τον φέρουν κοντά στις πολιτισμικές και γλωσσικές μας παραδόσεις.