"Δυο χιλιάδες εφτακόσιες µέρες σ’ αυτό το νησί του διαβόλου, εννιά µίλια ανατολικά απ’ τη Σύρο, άγονο, άνυδρο µε µόνους κατοίκους τους αρουραίους, τους σκορπιούς και τα γαϊδουράγκαθα, να σε δέρνει µερόνυχτα εκείνος ο δαιµονισµένος άνεµος, να σε τυφλώνει η αντάρα του αγριεµένου πελάγου και να µη βλέπεις καΐκι για παρηγοριά µέρες πολλές, σκασµένος απ’ τη δίψα, νηστικός, άρρωστος, χωρίς γιατρό και περίθαλψη καµιά κι από πάνω να λυσσοµανάει ο βούρδουλας -τα µπαµπού- του Γλάστρα, φορτωµένος πέτρες και βράχια όλη µέρα στην ανηφόρα προς το "Ιστίµπεη", να σπαρταράς κρεµασµένος στη "Συκιά" για παραδειγµατισµό.

Από τις 9 μέχρι τις 13 Σεπτεμβρίου του 1971 στη Νέα Υόρκη, οι κρατούμενοι της φυλακής "Άττικα" πήραν τον έλεγχό της και κοινοποίησαν μια σειρά αιτημάτων στη διοίκηση της φυλακής, τον επίτροπο σωφρονισμού Russel Oswald, τον κυβερνήτη της Νέας Υόρκης Nelson Rockfeller, σε εκπροσώπους της μαύρης κοινότητας, σε δημόσια πρόσωπα και δημοσιογράφους, ενώ παράλληλα κράτησαν 40 σωφρονιστικούς υπαλλήλους ως ομήρους.

Ίσως σήμερα να ντρεπόμαστε για τις φυλακές μας. Όσο για τον 19ο αιώνα, ήταν περήφανος για τα φρούρια που έχτιζε στις παρυφές και ενίοτε στο κέντρο των πόλεων.

Μπορεί σήμερα να ντρεπόμαστε για τις φυλακές μας. Όμως, ο 19ος αι. ήτανε υπερήφανος για τα φρούρια που έχτιζε ακόμα και μέσα στο κέντρο των πόλεων.