Ο αφηγητής της ιστορίας, ένας μυστήριος τύπος με το όνομα Μπάλαρντ, εμπλέκεται σε ένα τρομερό αυτοκινητιστικό δυστύχημα: το αυτοκίνητό του συγκρούεται με ένα άλλο και ο Μπάλαρντ βλέπει τον οδηγό του οχήματος να ξεψυχάει μπροστά στα μάτια του.

Το 1972, η ταινία του Ιταλού σκηνοθέτη Μπερνάρντο Μπερτολούτσι "Τελευταίο τανγκό στο Παρίσι", θα σοκάρει το κοινό παγκοσμίως και η περιβόητη σκηνή "με το βούτυρο", με τους Μάρλον Μπράντο και Μαρία Σνάιντερ, θα περάσει στην pop μυθολογία.

Το "Μοιραίο Πάθος", το πρώτο μυθιστόρημα της Josephine Hurt, ένα μπεστ σέλερ που έχει πουλήσει πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα παγκοσμίως και έχει μεταφερθεί στον κινηματογράφο από τον Louis Malle με πρωταγωνιστές τον Jeremy Irons και τη Juliette Binoche, είναι μια ωδή στην ερωτική ψύχωση, μια μυσταγωγία των αισθήσεων, μια ανατομία της ανθρώπινης αδυναμίας και αυτοκαταστροφικότητας.

"Το φθίνον φως" (1931), του Pierre Drieu la Rochelle, είναι ένα σύντομο, πυκνό μυθιστόρημα που αφηγείται την πορεία τού τριαντάχρονου, αστού και αλκοολικού, Αλαίν Λερουά, από την θεραπεία αποτοξίνωσης προς την αυτοχειρία.

"Ήταν 3 Δεκεμβρίου. Η βροχή δεν είχε σταματήσει στιγμή. Πέρασαν ακριβώς είκοσι μέρες, από τις 13 Νοεμβρίου, τη μέρα του συμβάντος, κι άλλο ένα πελώριο 3 στο ημερολόγιο - τότε δολοφονήθηκε η πρώτη ηλικιωμένη γυναίκα, κοντά στην εκκλησία Σαίν-Σωβέρ, λίγα βήματα πέρα απ' το κανάλι.

Ο Λιουκ Σορτ θεωρείται ένας από τους καλύτερους Αμερικανούς συγγραφείς έργων δράσης. Οι νουβέλες του αποτελούν την επιτομή του κλασσικού γουέστερν, αναγνωρισμένες για την ιστορική τους πιστότητα και τη γνήσια απεικόνιση της ωμής βίας που αποτελούσε τυπικό γνώρισμα των κατακτήσεων της Αμερικανικής Δύσης.

Ο Ρίτσαρντ Χάνεϊ έχει γυρίσει πρόσφατα από την Αφρική και ζει στο Λονδίνο μια βαρετή και πληκτική ζωή.

Ο Ντον Βίτο Κορλεόνε, ο Νονός, είναι καλός οικογενειάρχης, άνθρωπος γενναιόδωρος και λογικός... αλλά επίσης αδίστακτος μαφιόζος, αρχηγός ενός από τα μεγαλύτερα συνδικάτα του εγκλήματος στη Νέα Υόρκη.

Το κλασικό βιβλίο του νομπελίστα συγγραφέα Χάινριχ Μπελ στο οποίο βασίστηκε και η ομώνυμη γερμανική ταινία του 1975, ένα δριμύ κατηγορώ εναντίον μιας από τις χειρότερες μάστιγες στις προηγμένες χώρες του μεταπολεμικού κόσμου: της ασυδοσίας του λεγόμενου κίτρινου Τύπου.

Επετειακή έκδοση ενός από τα πλέον αγαπημένα και πολυδιαβασμένα βιβλία της εποχής μας

Στα τριάντα της η Ελίζαμπεθ Γκίλμπερτ είχε όλα όσα υποτίθεται ότι θέλει μια σύγχρονη γυναίκα: σύζυγο, σπίτι στην εξοχή, επιτυχημένη καριέρα.