ΤΙΤΛΟΣ

Γραμμένο σχεδόν έναν ολόκληρο αιώνα πριν, το 1917, και δημοσιευμένο μόλις το 2009, το διήγημα "Ο Οδοιπόρος" συνιστά το πλέον πρόσφατο δείγμα του ανεξάντλητου θησαυρού που κρύβει το μυθικό μπαούλο που μας κληροδότησε ο Φερνάντο Πεσσόα.

Στους αντίποδες του Αναρχικού τραπεζίτη, όπου η προτεραιότητα δίνεται στον άνθρωπο ως κοινωνικό ον, εδώ τον κύριο ρόλο έχει το μεταφυσικό ον. Την ορθολογιστική επιχειρηματολογία αντικαθιστά η διαισθητική σκέψη, το λόγο η δράση, αλλά μια δράση αλληγορική, που ακολουθεί τον πολυδαίδαλο και ταυτόχρονα σαγηνευτικό δρόμο μιας μυητικής διαδικασίας.
Αναπαράγοντας την απλότητα ενός κλασικού παραμυθιού, από αυτά που μάγεψαν την παιδική ηλικία όλων μας, τηρεί όλους τους κανόνες του είδους, όπου δεν λείπουν ούτε οι πριγκίπισσες ούτε τα μαγικά δαχτυλίδια ούτε οι σκοτεινοί λαβύρινθοι.
Ο ανυποψίαστος και άπειρος έφηβος, που ζει ανέμελα στο πατρικό του σπίτι, ξεκινά με την
προτροπή του αινιγματικού Άντρα με τα Μαύρα ένα ταξίδι μύησης. Μέσα από τις διαδοχικές
συναντήσεις που του επιφυλάσσει ο Δρόμος, θα γνωρίσει την ταραχή του έρωτα, την οδύνη του αποχωρισμού, την ευγένεια της δόξας, τη μεγαλοπρέπεια της εξουσίας, την αταραξία της σοφίας, την υπέρτατη γαλήνη του θανάτου, τη μοναχικότητα του αναχωρητή και τέλος την ίδια του την Προσωπικότητα. Θα αντικρίσει τον Ήφαιστο-Προμηθέα, πριν ξαναβρεί τον Άντρα με τα Μαύρα, κεντρική μορφή η οποία γυρίζει τις σελίδες αυτού του βιβλίου, αφήνοντας ανοιχτές όλες τις δυνατές υποθέσεις και ερμηνείες.