ΒιβλίοΙστορία της σύγχρονης Ελλάδας, 1941-1974: Από το Λίβανο στη Βάρκιζα
Σόλων Νεοκ. Γρηγοριάδης
Αθήνα
Ελευθεροτυπία
2011
σ. 333
Σχήμα: 22χ15
Δέσιμο: Σκληρό εξώφυλλο
ISBN: 978-960-9487-69-6
ISBN Σετ 960-9487-62-9
Α/Α Τόμου: 3
Αριθμός Τόμων: 3
Σημειώσεις: Επανέκδοση: "Κ. Καπόπουλος", 1973· "Polaris", 2009. Διανεμήθηκε δωρεάν μαζί με την εφημερίδα "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία" στις 23.4.2011.
Φωτογράφηση: ΝΑΙ
Κυκλοφορεί
Περίληψη:
Και, ενώ στις Κορυσχάδες συγκροτείται η "κυβέρνηση του Βουνο"", η πρώτη και δυστυχώς τελευταία κυβέρνηση της Ελεύθερης Ελλάδας, το πολιτικό παιχνίδι παίζεται μεταξύ Καΐρου και Λιβάνου. Η διάσκεψη του Λιβάνου ουσιαστικά ανοίγει το ψυχρό παιχνίδι εξουσίας ανάμεσα στα αστικά κόμματα και την Αριστερά για το ποιος θα κυριαρχήσει την επόμενη ημέρα και η συμφωνία της Καζέρτας, με την ταυτόχρονη μεταφορά της κυβέρνησης στη Νεάπολη της Ιταλίας, δείχνει με σαφήνεια την επόμενη μέρα. Μια μέρα που η αυτοπαγίδευση της Αριστεράς θα της αποστερήσει τα όποια πλεονεκτήματα στις διαπραγματεύσεις.
Το παρασκήνιο οργιάζει, οι Γερμανοί ηττημένοι φεύγουν από την Ελλάδα και ο Γ. Παπανδρέου ως πρωθυπουργός στο Σύνταγμα στην πρώτη του ομιλία επισημαίνει "πιοτεύομεν εις την Λαοκρατία". Άκρως παγιδευτική φράση για την Αριστερά ή όπως τελικά αποδείχθηκε η αρχή του τέλους για το πιο μαζικό λαϊκό κίνημα που αναπτύχθηκε στην κατεχόμενη Ευρώπη.
Τα Δεκεμβριανά ήταν η αναπόφευκτη κατάληξη που οδήγησε στη συμφωνία της Βάρκιζας, ίσως το μεγαλύτερο πολιτικό σφάλμα του ΚΚΕ, αφού η ηγεσία του όχι μόνο δεν είχε αντιληφθεί τις γεωπολιτικές αλλαγές που είχαν συντελεσθεί αλλά και γιατί δεν είχε αντιληφθεί ότι "η Αριστερά στην Ελλάδα πολεμούσε μόνη της..."
Και, ενώ στις Κορυσχάδες συγκροτείται η "κυβέρνηση του Βουνο"", η πρώτη και δυστυχώς τελευταία κυβέρνηση της Ελεύθερης Ελλάδας, το πολιτικό παιχνίδι παίζεται μεταξύ Καΐρου και Λιβάνου. Η διάσκεψη του Λιβάνου ουσιαστικά ανοίγει το ψυχρό παιχνίδι εξουσίας ανάμεσα στα αστικά κόμματα και την Αριστερά για το ποιος θα κυριαρχήσει την επόμενη ημέρα και η συμφωνία της Καζέρτας, με την ταυτόχρονη μεταφορά της κυβέρνησης στη Νεάπολη της Ιταλίας, δείχνει με σαφήνεια την επόμενη μέρα. Μια μέρα που η αυτοπαγίδευση της Αριστεράς θα της αποστερήσει τα όποια πλεονεκτήματα στις διαπραγματεύσεις.
Το παρασκήνιο οργιάζει, οι Γερμανοί ηττημένοι φεύγουν από την Ελλάδα και ο Γ. Παπανδρέου ως πρωθυπουργός στο Σύνταγμα στην πρώτη του ομιλία επισημαίνει "πιοτεύομεν εις την Λαοκρατία". Άκρως παγιδευτική φράση για την Αριστερά ή όπως τελικά αποδείχθηκε η αρχή του τέλους για το πιο μαζικό λαϊκό κίνημα που αναπτύχθηκε στην κατεχόμενη Ευρώπη.
Τα Δεκεμβριανά ήταν η αναπόφευκτη κατάληξη που οδήγησε στη συμφωνία της Βάρκιζας, ίσως το μεγαλύτερο πολιτικό σφάλμα του ΚΚΕ, αφού η ηγεσία του όχι μόνο δεν είχε αντιληφθεί τις γεωπολιτικές αλλαγές που είχαν συντελεσθεί αλλά και γιατί δεν είχε αντιληφθεί ότι "η Αριστερά στην Ελλάδα πολεμούσε μόνη της..."
