ΤΙΤΛΟΣ

Κατά την αρχαιότητα, ο δούλος βρισκόταν στον πυρήνα του ελληνικού και του ρωμαϊκού πολιτισμού, σε δύο κόσμους όπου η δουλεία ήταν ένα απόλυτα φυσιολογικό φαινόμενο. Μέρος των λησμονημένων της ιστορίας, κοινό αντικείμενο στην ιδιοκτησία άλλων, όπως τα σπίτια και τα ζώα, μετείχε σε όλες τις οικονομικές δραστηριότητες: παρών στα χωράφια, στα ορυχεία και στα εργαστήρια, ενώ μπορούσε εξίσου να είναι έμπορος, δάσκαλος ή διοικητικός υπάλληλος. Ως οικιακός δούλος, ζούσε στο άμεσο περιβάλλον του κυρίου και της κυρίας του, και συχνά μετείχε στην εκπαίδευση των παιδιών τους. Η βία, καταρχήν υπεύθυνη για την κατάστασή του, τον ακολουθούσε σε όλη του τη ζωή μέχρι την απελευθέρωσή του - αν την επιτύγχανε ποτέ.

Οι καθηγητές Jean Andre και Raymond Descat, ειδικοί στο ρωμαϊκό και τον ελληνικό κόσμο αντίστοιχα, μεσ' από τις διασταυρούμενες και συμπληρωματικές οπτικές τους παρουσιάζουν μια νέα εικόνα του δούλου κατά την αρχαιότητα. Ο δούλος ζούσε έναν "κοινωνικό θάνατο", μέσα σ' αυτόν όμως ανθούσε ένας ατομικός βίος, κι αυτός ακριβώς περιγράφεται εδώ. Η μικρή ιστορία μέσα στη μεγάλη, επίσημη Ιστορία. Ο κοινωνικά "αόρατος" δούλος υπήρχε, κι αυτό το βιβλίο φωτίζει μ' έναν εντελώς καινούργιο τρόπο τη ζωή του και την ηθικά καταδικαστέα πρακτική της δουλείας.