ΤΙΤΛΟΣ

Βιωμένη βαθειά και τραυματικά η πραγματικότητα περνά άλλοτε σαν οργή, κάποτε σαν τετελεσμένη παραδοχή, σπανίως ως απειροελάχιστη ελπίδα (Και σε περιμένω/ στην άκρη της αφής/ να ταράξουμε τους υφάλους της ζωής/ να περάσουμε τις ξέρες να αφήσουμε τους αφρίζοντες ωκεανούς/ Σε περιμένω να μου δείξεις το όνειρο/ στον δρόμο για την πατρίδα), ...μέσα από την πένθιμα λυρική ποίηση του Γιάννη Αλεξανδρόπουλου στο τέταρτο ποιητικό του βιβλίο: Άφωνοι ποιητές μασουλούν εισοδηματικές ενισχύσεις/ από υπουργεία και ευαγή ιδρύματα/ για συγγραφή εμπνευσμένων έργων/ Και ένας λαός άθυρμα/ να παίζεται στις χρηματαγορές του κόσμου.