ΒιβλίοΗ ελληνική παρουσία στον Εύξεινο Πόντο, στην τσαρική ρωσία και στη Σοβιετική Ένωση
Κοινοτική οργάνωση, παιδεία, πολιτισμός ως την εδραίωση του Σταλινικού καθεστώτος
Κοινοτική οργάνωση, παιδεία, πολιτισμός ως την εδραίωση του Σταλινικού καθεστώτος
Σοφία Ηλιάδου - Τάχου
Κωνσταντίνος Φωτιάδης
Θεσσαλονίκη
Εκδόσεις Κυριακίδη ΙΚΕ
2022
σ. 800
Δέσιμο: Μαλακό εξώφυλλο
ISBN: 978-960-599-405-1
Γλώσσα πρωτοτύπου: ελληνικά
Κυκλοφορεί
Τιμή: 50.00€ Φ.Π.Α.: 6%
Περίληψη:
Η παρουσα έκδοση υπήρξε ένα ακόμα φιλόδοξο και δύσκολο εγχείρημα, που είχε θέσει ως σκοπό του να μελετήσει το εκπαιδευτικό και πολιτισμικό πλαίσιο των ελληνορθόδοξων κοινοτήτων, σε τρία συγκείμενα: στον ιστορικό Πόντο, στην τσαρική Ρωσία και στη Σοβιετική Ένωση. Σε μια περίοδο που οι μνήμες για τα σχολεία, τους δασκάλους και τα εκπαιδευτικά εγχειρίδια που χρησιμοποιήθηκαν «στην καθ’ ημάς Ανατολή» αναβιώνουν στη «διαγενεακή μνήμη» των προσφύγων, δεύτερης και τρίτης γενιάς, ενόψει των επετειακών εκδηλώσεων που διοργανώνονται στην ελληνική επικράτεια για τα 100 χρόνια από την Μικρασιατική τραγωδία του Ελληνισμού της Ανατολής, θεωρήσαμε πως η εστίαση σε όλον αυτό τον «ελληνικό κόσμο, τον μικρό και τον μέγα» κατά Καβάφη, αποτελεί χρέος μας, μια και «τύχη αγαθή» ανήκουμε στην ελληνική ακαδημαϊκή κοινότητα. Πρόκειται, κατά την εκτίμησή μας για μια υποχρέωση απέναντι στο ίδιο μας το παρελθόν, αλλά και για μια παρακαταθήκη για τις γενιές που έρχονται και για εκείνες που θα έρθουν.
Η παρουσα έκδοση υπήρξε ένα ακόμα φιλόδοξο και δύσκολο εγχείρημα, που είχε θέσει ως σκοπό του να μελετήσει το εκπαιδευτικό και πολιτισμικό πλαίσιο των ελληνορθόδοξων κοινοτήτων, σε τρία συγκείμενα: στον ιστορικό Πόντο, στην τσαρική Ρωσία και στη Σοβιετική Ένωση. Σε μια περίοδο που οι μνήμες για τα σχολεία, τους δασκάλους και τα εκπαιδευτικά εγχειρίδια που χρησιμοποιήθηκαν «στην καθ’ ημάς Ανατολή» αναβιώνουν στη «διαγενεακή μνήμη» των προσφύγων, δεύτερης και τρίτης γενιάς, ενόψει των επετειακών εκδηλώσεων που διοργανώνονται στην ελληνική επικράτεια για τα 100 χρόνια από την Μικρασιατική τραγωδία του Ελληνισμού της Ανατολής, θεωρήσαμε πως η εστίαση σε όλον αυτό τον «ελληνικό κόσμο, τον μικρό και τον μέγα» κατά Καβάφη, αποτελεί χρέος μας, μια και «τύχη αγαθή» ανήκουμε στην ελληνική ακαδημαϊκή κοινότητα. Πρόκειται, κατά την εκτίμησή μας για μια υποχρέωση απέναντι στο ίδιο μας το παρελθόν, αλλά και για μια παρακαταθήκη για τις γενιές που έρχονται και για εκείνες που θα έρθουν.
