ΤΙΤΛΟΣ

[...] Τα χρόνια του σιδήρου. Που τα ακολουθούν τα χρόνια του χαλκού. Πόσο καιρό, πόσο καιρό θα πρέπει να περιμένουμε για να ξανάρθουν με τη σειρά τους χρόνια τρυφερότερα, τα χρόνια του πηλού, τα χρόνια της γης. Μια σπαρτιάτισσα δέσποινα, με καρδιά από σίδερο, που γεννάει γιους πολεμιστές για το έθνος. "Είμαστε περήφανοι γι' αυτούς". Εμείς. Ή ταν ή επί τας. [...]
Μια γυναίκα στο τέλος της ζωής της. Μια λευκή Νοτιοαφρικανή αντιμέτωπη με τη σιδερένια οργή που έχει σφυρηλατήσει η βία του απαρτχάιντ, αντιμέτωπη με το τέλος μιας εποχής, αντιμέτωπη με το θάνατο.
Το γράμμα που γράφει στην κόρη της είναι η σπαρακτική κραυτή απελπισίας μιας γυναίκας που "βλέπει" την αλήθεια λίγο πριν κλείσει τα μάτια της.