ΒιβλίοΜε κέντημα δικό του
Μια μπάντα του Πετρο-Λούκα Χαλκιά
Μια μπάντα του Πετρο-Λούκα Χαλκιά
Κωνσταντίνος Αν. Θεμελής
Αθήνα
Ίνδικτος
2003
σ. 121
Σχήμα: 21χ14
Δέσιμο: Μαλακό εξώφυλλο
ISBN: 978-960-518-160-4
Προσωπογραφίες
Περιέχει: Cd
Κυκλοφορεί
Τιμή: 19.00€ Φ.Π.Α.: 6%
(Τελευταία Ενημέρωση Τιμής: 22-03-2013)
Περίληψη:
Μπάντα έλεγαν στα χωριά των Ιωαννίνων ένα υφαντό μεγάλων διαστάσεων, που κάλυπτε σχεδόν μια πλευρά ενός δωματίου. Έτσι έλεγαν, επίσης, και την "πλευρά" -"βάλ' το απ' αυτή τη μπάντα". Απεικόνιζε συνήθως σκηνές της ζωής της υπαίθρου: κυνηγιού, θερισμού, κ.λπ. Αλλά η πιο αγαπημένη μπάντα απεικόνιζε ένα σύμβολο της ομορφιάς -τα ελάφια! Τα θυμάμαι ολοζώντανα στη μπάντα που υπήρχε στην ανατολική πλευρά της κρεβατοκάμαρας του πατρικού σπιτιού. Νήματα κάθε λογής χρωμάτων συνυφαίνονταν για να δημιουργήσουν την τελική εικόνα, η οποία δέσποζε στο δωμάτιο και ακτινοβολούσε ζεστασιά.
Οι εκθέσεις υφαντών, πριν από χρόνια, ονομάζονταν textilia. Λατινική λέξη, από την οποία προήλθε η αγγλική λέξη text, που σημαίνει κείμενο. Λοιπόν, πριν αναφερθεί σ' ένα τυπωμένο ή χειρόγραφο κείμενο, η λέξη σήμαινε συνύφανση.
Αυτό ακριβώς κάνει ο Πετρο-Λούκας εδώ: Συνυφαίνει λογής-λογής νήματα της ζωής του -βάζει το "υφάδι". Εγώ βάζω το "στημόνι" και από τη μπάντα που προκύπτει, προβάλλει το πρόσωπό του, "με κέντημα δικό του".
Μπάντα έλεγαν στα χωριά των Ιωαννίνων ένα υφαντό μεγάλων διαστάσεων, που κάλυπτε σχεδόν μια πλευρά ενός δωματίου. Έτσι έλεγαν, επίσης, και την "πλευρά" -"βάλ' το απ' αυτή τη μπάντα". Απεικόνιζε συνήθως σκηνές της ζωής της υπαίθρου: κυνηγιού, θερισμού, κ.λπ. Αλλά η πιο αγαπημένη μπάντα απεικόνιζε ένα σύμβολο της ομορφιάς -τα ελάφια! Τα θυμάμαι ολοζώντανα στη μπάντα που υπήρχε στην ανατολική πλευρά της κρεβατοκάμαρας του πατρικού σπιτιού. Νήματα κάθε λογής χρωμάτων συνυφαίνονταν για να δημιουργήσουν την τελική εικόνα, η οποία δέσποζε στο δωμάτιο και ακτινοβολούσε ζεστασιά.
Οι εκθέσεις υφαντών, πριν από χρόνια, ονομάζονταν textilia. Λατινική λέξη, από την οποία προήλθε η αγγλική λέξη text, που σημαίνει κείμενο. Λοιπόν, πριν αναφερθεί σ' ένα τυπωμένο ή χειρόγραφο κείμενο, η λέξη σήμαινε συνύφανση.
Αυτό ακριβώς κάνει ο Πετρο-Λούκας εδώ: Συνυφαίνει λογής-λογής νήματα της ζωής του -βάζει το "υφάδι". Εγώ βάζω το "στημόνι" και από τη μπάντα που προκύπτει, προβάλλει το πρόσωπό του, "με κέντημα δικό του".
