ΒιβλίοΑπό την αναπαράσταση στην παράσταση
Σπουδή ορίων και περιθωρίων
Σπουδή ορίων και περιθωρίων
Σάββας Πατσαλίδης
Ευθύνη Σειράς: Δημήτρης Τσατσούλης
Αθήνα
Ελληνικά Γράμματα
Αριθμός Έκδοσης: 1
2004
σ. 359
Σχήμα: 24χ16
Δέσιμο: Μαλακό εξώφυλλο
ISBN: 978-960-406-715-2
Η Τέχνη του Θεάματος 28
Ονομασία Υποσειράς: Κατεύθυνση Α: Θεωρία Θεάτρου και Εικόνας
Περιέχει Βιβλιογραφία
Εξαντλημένο
Τιμή: 21.29€ Φ.Π.Α.: 6%
(Τελευταία Ενημέρωση Τιμής: 27-03-2020)
Περίληψη:
Mε αφετηρία τον "ασεβή" Bασιλιά Yμπύ του Alfred Jarry και κατάληξη ορισμένες ακραίες και ποιοτικά αμφιλεγόμενες περιπτώσεις της performance art -εκεί όπου δύσκολα πλέον διακρίνει κανείς τις διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στην τέχνη και στη ζωή-, το βιβλίο επιχειρεί να σχολιάσει τις περιπέτειες του σώματος στην προσπάθειά του να (ανα)παραστήσει τον κόσμο -πρώτα της μοντερνικότητας και κατόπιν (και πολύ περισσότερο) της μεταμοντερνικότητας. Tο βασικό ερώτημα που απασχολεί είναι κατά πόσο το σώμα ζει μέσα στην πραγματικότητα ή μέσα στις αναπαραστάσεις που κατασκευάζονται γι' αυτήν. Mε άλλα λόγια, κατά πόσο ο ρεαλισμός της όποιας παράστασής του αντιγράφει/φωτογραφίζει το πραγματικό ή το ομοίωμά του. Tο βιβλίο καταλήγει στο συμπέρασμα ότι, από τη στιγμή που η "θεατρικότητα" (διάβαζε αναπαράσταση) βρίσκεται παντού -στους θεσμούς, στο λόγο, στη θρησκεία, στην πολιτική, στις συμπεριφορές, στις σχέσεις κ.λπ.-, το θέατρο δεν είναι απλώς ένας δρόμος από τον οποίο θα περάσει μια κοινωνία καθ' οδόν προς άλλες μορφές έκφρασης/παράστασης, αλλά ο μόνος δρόμος.
Mε αφετηρία τον "ασεβή" Bασιλιά Yμπύ του Alfred Jarry και κατάληξη ορισμένες ακραίες και ποιοτικά αμφιλεγόμενες περιπτώσεις της performance art -εκεί όπου δύσκολα πλέον διακρίνει κανείς τις διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στην τέχνη και στη ζωή-, το βιβλίο επιχειρεί να σχολιάσει τις περιπέτειες του σώματος στην προσπάθειά του να (ανα)παραστήσει τον κόσμο -πρώτα της μοντερνικότητας και κατόπιν (και πολύ περισσότερο) της μεταμοντερνικότητας. Tο βασικό ερώτημα που απασχολεί είναι κατά πόσο το σώμα ζει μέσα στην πραγματικότητα ή μέσα στις αναπαραστάσεις που κατασκευάζονται γι' αυτήν. Mε άλλα λόγια, κατά πόσο ο ρεαλισμός της όποιας παράστασής του αντιγράφει/φωτογραφίζει το πραγματικό ή το ομοίωμά του. Tο βιβλίο καταλήγει στο συμπέρασμα ότι, από τη στιγμή που η "θεατρικότητα" (διάβαζε αναπαράσταση) βρίσκεται παντού -στους θεσμούς, στο λόγο, στη θρησκεία, στην πολιτική, στις συμπεριφορές, στις σχέσεις κ.λπ.-, το θέατρο δεν είναι απλώς ένας δρόμος από τον οποίο θα περάσει μια κοινωνία καθ' οδόν προς άλλες μορφές έκφρασης/παράστασης, αλλά ο μόνος δρόμος.
Θέματα:
