ΤΙΤΛΟΣ

Είκοσι εφτά χρόνια μετά το τέλος του πρώτου βιβλίου Το σπίτι στα βράχια η Ανθή φτάνει στην Κέρκυρα με σκοπό να πουλήσει το εγκαταλελειμμένο πια σπίτι. Τρεις μέρες γεμάτες συναντήσεις και αναμνήσεις καταλήγουν με τη συνειδητοποίηση ότι γύρισε εκεί που ανήκει.
Σε αυτό το βιβλίο η χρονιά που πρωτοστατεί είναι το 1976, η χρονιά που μαθαίνει πολλά, μέσα από νέες ιστορίες για τον Γιάγκο, τη θεία Ελένη, τον πατέρα της, τον θείο Βίκτωρα, τη Λοξάντρα, και ανταμώνει νέα πρόσωπα από τα παλιά. Κυρίως όμως η χρονιά που συνειδητοποιεί πολλά για τον εαυτό της.

Δεν σημειώνουμε όλα εκείνα που μας διηγούνται οι γονείς μας, γιατί πιστεύουμε ότι θα είναι πάντα εκεί να τα επαναλάβουν αν χρειαστεί εκείνοι, οι εκπρόσωποι και χρονικογράφοι του παρελθόντος […]. Τα υπόλοιπα όμως, αυτά που δεν σημειώνουμε στο μυαλό μας, τα κλειδιά για τις εισόδους στα περασμένα; Αυτά που τα ξαναβρίσκουμε; Είναι να σκάει κανείς όταν σκέφτεται ότι κάποτε μας είχαν προσφερθεί επανειλημμένα, σε ασημένιους δίσκους, πρόθυμα και χωρίς εμφανή χρέωση, και μετά χάθηκαν για πάντα.