Array
(
[0] => Array
(
[type] => Συγγραφέας
[books] => Array
(
[0] => Array
(
[title_id] => 98092
[title] => Ισοκράτης "Ευαγόρας"
[subtitle] => Ερμηνευτική έκδοση
[parallel_title] =>
[original_title] =>
[alternative_title] =>
[collection] =>
[series_title] =>
[subseries_title] =>
[technical_requirements] =>
[summary] => Η ρητορική υπήρξε το αγαπημένο παιδί της σοφιστικής και ο Ισοκράτης είναι ο τελευταίος μεγάλος σοφιστής της κλασικής περιόδου: ο ρήτορας, ο παιδαγωγός, ο πολιτικός. Στον "Ευαγόρα" διαπλέκονται και οι τρεις ιδιότητες· αποτελούν την κεντρική κατεύθυνση της ισοκρατικής "λόγων παιδείας". Ο Ευαγόρας καταγράφεται στην έρευνα ως ρηξικέλευθη τομή στην εξέλιξη του ρητορικού εγκωμίου, επειδή τη θέση ενός μυθικού εγκωμιαζομένου προσώπου καταλαμβάνει ένα σύγχρονο ιστορικό πρόσωπο, ο Κύπριος βασιλιάς Ευαγόρας. Με αυτό το φιλόδοξο εγχείρημα ο Ισοκράτης άσκησε καθοριστική επίδραση στην εξέλιξη του είδους αλλά και συγγενών λογοτεχνικών ειδών, όπως της βιογραφίας.
Στην ανά χείρας ερμηνευτική έκδοση του Ευαγόρα, η οποία αποτελεί την πρώτη αυτόνομη αποτίμησή του, προσφέρεται το αρχαίο κείμενο, η νεοελληνική του απόδοση και ο συστηματικός υπομνηματισμός του. Βασική στόχευση του συγγραφέα είναι να μυήσει τον αναγνώστη στην ισοκρατική ιδεολογία υπό το φως των πορισμάτων της σύγχρονης έρευνας. Έτσι στο επίκεντρο βρίσκονται θέματα, όπως συναγωνισμός ρητορικής και ποίησης, οι καταβολές των σοφιστικών εγκωμίων και των επιτάφιων λόγων, οι ηθικές επιταγές της ισοκρατικής φιλοσοφίας και η σημαντική, για τη μετέπειτα πλουτάρχεια βιογραφία, σχέση του ήθους και των πράξεων ενός ανθρώπου. Αλλά το σημαντικότερο: ο αναγνώστης καλείται να αντιληφθεί ότι ο Ισοκράτης δεν απεικονίζει μια ιστορική προσωπικότητα αλλά ένα πολιτικό ιδανικό. Υπό την έννοια αυτή ο "Ευαγόρας" εντάσσεται στο πνεύμα αναζήτησης του ιδανικού ηγέτη και εκπορεύεται από πολιτειακά οράματα της εποχής, τα οποία αποτελούν ρεαλιστικές απαντήσεις στη θεωρητική πλατωνική σύλληψη του φιλόσοφου βασιλιά.
[contents] =>
[notes] =>
[lang_code] => el
[seo_url] => ισοκρατης-ευαγορας-191503
[deleted] => 0
[category_id] => 42
[publisher_id] => 117
[writter_id] => 57348
[area_id] => 74
[publish_date] => 1104530400
[first_publish_date] => 1104530400
[future_publish_date] => 0
[availability_id] => 1
[type_id] => 1
[image_url] => /assets/images/placeholders/blank_page_cover.jpg
[image_url_old] => /wp-content/uploadsTitleImages/010/b98092.jpg
[isbn] => 978-960-12-1412-2
[isbn2] =>
[isbn3] =>
[ismn] =>
[cover_id] => 11
[pages] => 259
[weight] => 698
[dimensions] => 24x17
[series_no] => 0
[collection_isbn] =>
[volume_no] => 0
[total_volumes] => 0
[lang] =>
[original_lang] =>
[translated_from] =>
[edition_no] => 1
[subseries_no] => 0
[age_from] =>
[age_to] =>
[price] => 22.00
[vat] => 6
[related_url] =>
[last_update] => 1274252400
)
[1] => Array
(
[title_id] => 116821
[title] => Πλουτάρχου παράλληλοι βίοι
[subtitle] => Η προβληματική των "θετικών" και "αρνητικών" παραδειγμάτων
[parallel_title] =>
[original_title] =>
[alternative_title] =>
[collection] =>
[series_title] =>
[subseries_title] =>
[technical_requirements] =>
[summary] => "Οι πιο εσφαλμένες και ατεκμηρίωτες σχετικά με τον Πλούταρχο κρίσεις οφείλονται στην παράβλεψη δύο βασικών δεδομένων: πρώτον ότι ο Πλούταρχος υπήρξε βιογράφος και φιλόσοφος, δεν ήταν ιστορικός ούτε επιθυμούσε να είναι· και δεύτερον ότι οι βιογραφίες ως συζυγίες συγκροτούν ενότητες" (U. von Wilamowitz-Moellendorff, "Plurarch als Biograph", στο: Reden und Vortrage, II, 4η έκδ., Berlin 1926, σ. 260).
Υιοθετώντας τα δύο παραπάνω δεδομένα η σύγχρονη έρευνα ανακαλύπτει στους "Παραλλήλους Βίους" τον ίδιο τον Πλούταρχο, όχι τις πηγές του. Ο Πλούταρχος δεν ήταν ιστορικός και το ενδιαφέρον του για την ατομική προσωπικότητα, ηθογραφικό και διδακτικό, δεν επικεντρώνεται στα ιστορικά γεγονότα. Σε αυτό συνίσταται, άλλωστε, και η ιδιαιτερότητα των "Παραλλήλων Βίων": στην παρακολούθηση των Βίων των στρατιωτικοπολιτικών προσωπικοτήτων από τη γέννηση ως τον θάνατο τους, με σκοπό την εξωτερίκευση του ήθους τους, όχι την ανάδειξη της μεμονωμένης συμβολής τους στον ρου της ιστορίας.
Η προβληματική των "Παραλλήλων Βίων" ως 'θετικών' και 'αρνητικών' παραδειγμάτων εστιάζεται στην ηθογράφηση της πλουτάρχειας βιογραφίας και στον επιχειρούμενο διαχωρισμό των πρωταγωνιστών των βιογραφιών σε παραδείγματα 'προς μίμηση' ή 'προς αποφυγή'. Δεδομένου ότι ο Πλούταρχος δεν εκθέτει εξιδανικευμένες προσωπικότητες ούτε συντάσσει ρητορικά εγκώμια ή ψόγους, ο συγγραφέας καταλήγει στο συμπέρασμα ότι απόλυτη διάκριση μεταξύ 'θετικών' και 'αρνητικών' Βίων δεν υφίσταται. Το κέντρο βάρους μετατοπίζεται, από τα απόλυτα μεγέθη, στον ρόλο που ο ίδιος ο Πλούταρχος επιφυλάσσει στους αναγνώστες των συζυγιών, οι οποίοι καλούνται να μελετήσουν ενδελεχώς παραδείγματα 'προς προβληματισμό', υπαρκτές προσωπικότητες με τις αρετές και τις αδυναμίες τους, όχι εξωπραγματικές φύσεις. Στοιχεία προς μίμηση ή προς αποφυγή διαθέτουν, εν τέλει, όλοι οι ήρωες του Πλουτάρχου.
[contents] =>
[notes] =>
[lang_code] => el
[seo_url] => πλουταρχου-παραλληλοι-βιοι-228847
[deleted] => 0
[category_id] => 42
[publisher_id] => 117
[writter_id] => 57348
[area_id] => 74
[publish_date] => 1167602400
[first_publish_date] => 1167602400
[future_publish_date] => 0
[availability_id] => 1
[type_id] => 1
[image_url] => /assets/images/books/book_116821/116821.jpg
[image_url_old] => /wp-content/uploadsTitleImages/12/b116821.jpg
[isbn] => 978-960-12-1572-3
[isbn2] =>
[isbn3] =>
[ismn] =>
[cover_id] => 11
[pages] => 348
[weight] => 795
[dimensions] => 25x17
[series_no] => 0
[collection_isbn] =>
[volume_no] => 0
[total_volumes] => 0
[lang] =>
[original_lang] =>
[translated_from] =>
[edition_no] => 1
[subseries_no] => 0
[age_from] =>
[age_to] =>
[price] => 27.00
[vat] => 6
[related_url] =>
[last_update] => 1274252400
)
[2] => Array
(
[title_id] => 211415
[title] => Η ρητορική του 4ου αι. π.Χ.
[subtitle] => Το ελιξίριο της δημοκρατίας και η ατομικότητα
[parallel_title] =>
[original_title] =>
[alternative_title] =>
[collection] =>
[series_title] =>
[subseries_title] =>
[technical_requirements] =>
[summary] => Ο 4ος αιώνας π.Χ. δεν είναι ο πρώτος ευρετής της ρητορικής τέχνης, αποτελεί όμως το ουσιαστικό πεδίο δράσης της: συνέβαλε τόσο αποφασιστικά στην ανάπτυξή της, ώστε η τέχνη του λόγου να επιτύχει, ειδικά αυτή την περίοδο και παρά τη φιλοσοφική κριτική, έναν εντυπωσιακό θρίαμβο. Η διάδραση μεταξύ ρήτορα και ακροατηρίου, τα πάθη και η δυσπιστία των πολλών μπροστά στην υπεροχή του ενός, αλλά και η αγωνία του ενός, ως συμβούλου και πολιτικού ηγέτη, είναι η πεμπτουσία της ρητορικής του 4ου αι. π.Χ.
Σύμφωνα με τον Καθηγητή Bernhard Zimmermann (Πανεπιστήμιο Freiburg Γερμανίας), "στο παρόν βιβλίο οι λεγόμενοι ελάσσονες ρήτορες αποτιμώνται για πρώτη φορά συστηματικά δίπλα στους μεγάλους εκπροσώπους της ρητορικής τέχνης, τον Δημοσθένη και τον Ισοκράτη. Λαμβάνονται μάλιστα υπ' όψιν και πρόσφατα ευρήματα, όπως είναι τα αποσπάσματα του Υπερείδη στο παλίμψηστο χειρόγραφο του Αρχιμήδη. Ως μεγάλη συνεισφορά της μελέτης αναγνωρίζεται η συνεκτίμηση των θεωρητικών αντιπαραθέσεων για την τέχνη του λόγου στα ρητορικά εγχειρίδια του Αναξιμένη και του Αριστοτέλη, αλλά πρωτίστως η προβολή του πρωταγωνιστικού ρόλου του Ισοκράτη, του οποίου η θέση στην αντιπαράθεση με τη φιλοσοφία του 4ου αι. π.Χ. αποκτά ένα ξεκάθαρο πλαίσιο".
[contents] =>
[notes] => Πρόλογος: Bernhard Zimmermann.
[lang_code] => el
[seo_url] => η-ρητορικη-του-4ου-αι.-π.χ.-416789
[deleted] => 0
[category_id] => 42
[publisher_id] => 205
[writter_id] => 57348
[area_id] => 1
[publish_date] => 1467320400
[first_publish_date] => 1467320400
[future_publish_date] => 0
[availability_id] => 1
[type_id] => 1
[image_url] => /assets/images/books/book_211415/211415.jpg
[image_url_old] => /wp-content/uploadsTitleImages/22/b211415.jpg
[isbn] => 978-960-01-1779-0
[isbn2] =>
[isbn3] =>
[ismn] =>
[cover_id] => 16
[pages] => 584
[weight] =>
[dimensions] => 24x17
[series_no] => 0
[collection_isbn] =>
[volume_no] => 0
[total_volumes] => 0
[lang] =>
[original_lang] =>
[translated_from] =>
[edition_no] => 1
[subseries_no] => 0
[age_from] =>
[age_to] =>
[price] => 31.01
[vat] => 6
[related_url] =>
[last_update] => 1500017586
)
)
)
)
ΔΟΚΙΜΑΣΤΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
Αγαπητοί συνεργάτες, Η νέα ΒΙΒΛΙΟΝΕΤ τέθηκε σε εφαρμογή και για ένα μικρό χρονικό διάστημα θα ενσωματώνει προτάσεις βελτίωσης. Στη φάση αυτή, η καταγραφή των νέων εκδόσεων γίνεται με αργούς ρυθμούς, λόγω διαφόρων τροποποιήσεων. Σε σύντομο χρονικό διάστημα, οι εκδότες θα έχουν τη δυνατότητα να καταγράφουν αφ' εαυτού τις νέες κυκλοφορίες.
Συνδεθείτε για να συνεχίσετε.
Αλεξίου, Ευάγγελος Β.
Ο Ευάγγελος Β. Αλεξίου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1966. Σπούδασε κλασική φιλολογία στα Πανεπιστήμια Αθηνών και Χαϊδελβέργης Γερμανίας, όπου και αναγορεύθηκε διδάκτωρ το 1994. Υπήρξε επισκέπτης-ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Columbia (Νέα Υόρκη). Από το 1999 είναι Επίκουρος Καθηγητής Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Συνεργάζεται ως Σύμβουλος-Καθηγητής και Συντονιστής με το Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο. Τα μέχρι σήμερα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται στη ρητορική, τη βιογραφία και τον κόσμο των ιδεών της αρχαιότητας. Είναι συγγραφέας του βιβλίου "Ruhm und Ehre, Studien zu Begriffen, Werten und Motivierungen bei Isokrates", Heidelberg 1995, ενώ έχει δημοσιεύσει σειρά μελετών για τον Ισοκράτη, τον Λυσία, τον Ξενοφώντα, τον Πλούταρχο και τον Δίωνα Χρυσόστομο.
We use cookies to enhance your experience. By clicking "Accept All Cookies," you agree to the use of all cookies on our website.